Geiht et auk ru, geiht et auk glatt —ick gaoh so sinnig mienen Patt düör't niärschke Menschkenliäben. Is't Wiär auk drüeg, is't Wiär auk natt —ick denk mi dütt un denk mi dat van't Liäben un van't Stiärben. 

32 

Un wu't auk löpp dat kuorte Spiell —van't küeren holl ick nich teviell; sinn mähr förn biettken lustern; denn emaol is de Tied vörbie met all de laige Praohlerie, dann sitt't wi all in Dustern. 

Drümm sachte wegg,wu et auk steiht —so langen noch een Fünksken glaiht, will ick mi ardig weggen. Nu gait män in, un büör män up, un dou no een'n up't Lämpken drupp. Mähr häbb ick nich te säggen.