Burlala

As Burlala gebornen was, dao was he noch so lütt; sien Moder nahm ehm sacht in'n Arm un leggt ehm in de Waig so warm. „Deck mi to!" sägg he. „Deck mi to!" sägg he. "Deck mi to!"sägg Burlala.

As Burlala nu ranwassen wuör, un in de Schuole kam; dao wuss he nich:wo in wo an; verlait sick ganz up Jans un Frans. „Segg mi vör!" segg he. „Segg mi vör!" segg he. „Segg mi vör!" segg Burlala.

As Burlala nu gröter wuör, dao was he en stünnigen Kääl; de Haore wassen ehm kuort afschorn, un de Kragen stönn bes an de Ohrn. „Steiht mi gued!" sägg he. „Steiht mi gued!" sägg he. „Steiht mi gued!" sägg Burlala.

As Burlala maol alleen in Huse wuör, dao regt sick ne Mues unnern Schrank; dao nahm he dat Jagdgewehr inne Hand, un kruop bes buoben hen up den Schrank. „Schaft Di daud!", sägg he. „Schaft Di daud!", sägg he. „Schaft Di daud!", sägg Burlala.

As Burlala maol besuopen was, dao kamm Polsei faots rann; packt ächten ehm an Kragen an, un wull met ehm nao de Wache gaohn. „Laot mi gaohn!" sägg he. „Laot mi gaohn!" sägg he. „Laot mi gaohn!" sägg Burlala.

As Burlala nu daodgaohn waör, dao lagg he nett in Sark; de Liäwschopp stonn dao an sien Graff, un wischketen sick de Traönen aff. „Grient män nich!" sägg he. „Grient män nich!" sägg he. „Grient män nich!" sägg Burlala.

As Burlala in Hiemel wull, stonn he vör de Hiemelsdör; "Här Petrus, lieber Här Petrus mein, nu laß mich doch in Hiemel rein!" „Laot mi drinn!" sägg he. „Laot mi drinn!" sägg he. „Laot mi drinn!" sägg Burlala.

As Burlala in Hiemel was, dao frogg de Herr:"Sag an mein Sohn, sag es mir ehrlich an, wie gefällt Dir denn unser Himmel sodann?" „Dat geiht!" sägg he. „Dat geiht!" sägg he. „Dat geiht!" sägg Burlala.

 

 

Nach oben

Aktuelles

Keine Nachrichten vorhanden.
Volkstanzgruppe
Rad u. Wandern
Stadtgeschichte - Sendenhorster Geschichte(n)
Baugruppe
Termine