Moderspraok, wat klings du sööt!
Häör ick diene leiwen Wäör
küern up de Straoten,
is mi jüst, äs lägg ick warm
wier äs Kind in Moders Arm,
:,: föhl min nich verlaoten. :,:

Äs du in de iärsten Daag’
laggs äs söte  Blag,
in dien Trallgenbettken,
kuert de Moder dütt un dat
ümmer blaus dat leiwe Platt,
:,: di slaog froh dat Hiärtken. :,:

Fröggs du di: Wat maak ick dann,
lacht mi äs son Wichtken an,
in de Back en Külken?
Plattküern moß du met de Dän,
dann häbbt se di naomaol so gään,
:,: giff di faorts en Mühlken. :,:

Bin ick in ’ne frümede Stadt,
hör ’k  up eenmaol usse Platt,
wat sin ’k dann verschrouken!
Ach, so sööt de Wäörde singt,
un ut’t Kinnerland wier klingt
:,: miene Heimatklocken. :,:

Is de Spraok auk manks lück butt,
ach, se mein’t met ju so gued,
viël kann se ju  lähren.
Drüm büs in den kleinsten Hook,
küert mi usse Moderspraok,
:,: hollt se haug in Ähren. :,: